Ga naar een havenstad. Want eindeloze vergezichten over het water, skylines waar je u tegen zegt, zilte zeelucht en bij mooi weer kun je nog een plonsje wagen ook.

Tekst: Joline van den Oever Publicatie: Elle Decoration, juli/augustus 2019

MARSEILLE
Per dag gaan er aardig wat kilo’s vis doorheen in havenstad Marseille, geboortegrond van visgerecht bouillabaisse. Trotse vissers stallen elke ochtend hun buit uit in havenkwartier Vieux-Port, onder toeziend oog van de Notre-Dame de la Garde. De indrukwekkende basiliek op Marseille’s hoogste heuvel diende vroeger als ideaal oriëntatiepunt voor zeelieden. Bespaar jezelf een flinke klim en grijp een elektrisch stepje om het sjokkende toeristentreintje voorbij te zoeven. Zo hou je wat energie over om aan de andere kant van de haven te (ver)dwalen in de smalle steile straatjes van de stokoude schildersbuurt Le Panier. Windowshoppen doe je in Rue Sainte (sla Honoré aan het eind niet over, zie: honoredeco.com), borrelen op het plein Cours Julien en een echt stuk Savon de Marseille (pas op voor nepperds) scoor je bij de eeuwenoude hardwarestore Maison Empereur (geloof ons, hier loop je niet met lege handen de deur uit). Marseille is overigens niet alleen maar ‘oud’ en rustiek: architect Rudy Ricciotti bracht moderniteit in de skyline met het MuCEM, Musée des Civilisations de l’Europe et de la Méditerranée. De entree is fenomenaal: vanaf het oude fort Saint-Jean arriveer je via een stalen luchtbrug op het panoramaterras. Het gebouw is een grote glazen kubus , gehuld in een metalen kantpatroon. Bourgondisch dineren, zonder poespas, maar met de beste lokale ingrediënten, doe je bij de restaurantnomaden van La Mercerie, die sinds kort zijn neergestreken in het Noailleskwartier. Wie het niet erg vindt buiten het stadscentrum te logeren, staat een unieke ervaring te wachten: de kamers van Hôtel Le Corbusier zijn een tikkie gedateerd, maar het betonnen bouwwerk is nog steedsincroyable. En zeg zelf, het is toch très cool om in Unescowerelderfgoed te overnachten?

PORTO
Ja, in Porto móét je port drinken, de drank die zijn naam aan de stad te danken heeft. Idealiter nip je aan het zoete goedje met uitzicht op boogbrug Ponte Luís I, onmiskenbaar ontworpen door een compagnon van Eiffel en één van de zeven bruggen die Porto met het aan de overkant gelegen Vila Nova de Gaia verbindt. Slimme fijnproevers steken de rivier de Douro over om de portkelders van het op een heuvel gelegen Graham’s in te duiken, je medetoerist achterlatend aan de waterkant, waar velen voor de bijl gaan bij het eerste het beste porthuis. Jezelf letterlijk onderdompelen tussen de locals doe je buiten de stad in zoutwaterzwembad Piscina das Marés, dat architect Álvaro Siza in 1966 integreerde in de rotspartijen langs de klotsende zee. Fan van Harry Potter of niet, kijk ook even binnen in ’s werelds mooiste boekwinkel: art-nouveaupareltje Livraria Lello, met duizelingwekkend trappenhuis. Gerucht gaat dat J.K. Rowling zich hier liet inspireren tot haar bestsellers. We can imagine. Onder de historische lichtkoepel van hotelbibliotheek Torel 1884 lees je nog even rustig verder, alvorens je het bed van je ‘chilli’ of ‘tobacco’ kamer in schuift, vernoemd naar de exotische handelswaar die Porto’s haven ooit binnenvoer. In hotelbistro Bartolomeu is hetgeen je op je bord aantreft net zo lekker als het interieur zelf. Speaking of which: vergeet niet een mouth-watering pastel de nata te verorberen. Dit geniale custardtaartje is eigenlijk al reden genoeg om naar Porto af te reizen.

AUCKLAND
We geven toe, het ligt niet naast de deur. Sterker: verder weg kun je niet gaan. Maar geloof ons, deze stad, gebouwd op inactieve vulkanen en omringd door talloze eilandjes, moet op je bucketlist. Blijf maar weg van het businessdistrict in het stadscentrum: stadsdelen als Ponsonby en Parnell zijn veel charmanter. Het barst er van de koffiebarretjes, lokale designers en victoriaanse huizen met veranda, palmboom en surfplank voor de deur. De lucky kiwi’s zijn dan ook in het bezit van één van de mooiste stranden ter wereld: Piha Beach (bekend van de film The Piano). Bemachtig tijdig een plekje aan de chef’s counter van restaurant Pasture, waar per avond slechts plaats is voor zes en je in afwachting van het mysterieuze menu van een lokaal gestookte paarse vermout nipt. Ook tof is het prijswinnende ontwerp van de Te Uru Waitakere Contemporary Art Gallery, met haar groene en roestkleurige façade en fenomenaal uitzicht op de Manukau-haven en Tasmaanse zee. Echt druk wordt het niet snel, in Nieuw-Zeeland wonen immers meer schapen dan mensen. Mocht je toch even de stad willen ontvluchten, dan spring je op de veerboot naar Waiheke Island. In veertig minuten sta je in een andere wereld: één van eindeloos wijnproeven bij de 23 wijngaarden die het kleine eilandje rijk is. Wie na de nodige glaasjes geen boe of bah meer kan zeggen, boekt een luxe overnachting in het Tent House. Trek er daarna vooral op uit met een camper.Je vliegt immers niet naar de andere kant van de wereld om slechts op één plek te blijven. Tākarokaro! Oftewel: ‘veel plezier’ in het Maori.

ROTTERDAM
Niet lullen maar poetsen. De Rotterdamse mentaliteit is niet lukraak ontstaan; onze havenstad heeft het te verduren gehad tijdens de Tweede Wereldoorlog en het herstel van de stad vroeg om handen uit de mouwen. Des te trotser mogen we zijn op de architectonische hoogstandjes die sinds de wederopbouw zijn verrezen, inclusief de meest recente bouwwerken van de hand van Rem Koolhaas, Winy Maas en Francine Houben. Wie al een tijdje niet in de Maasstad is geweest, kijkt zijn ogen uit. Met name op de Wilhelminapier is geen plekje onbebouwd gelaten. Nieuwste aanwinst: Hotel Bruno, dat in en boven op het historische pand Pakhuismeesteren zijn intrek nam. Ontwakend tussen de wolkenkrabbers op de Kop van Zuid snap je helemaal waar de gekscherende bijnaam Manhattan aan de Maas vandaan komt. De stad is groot in innovatie en design, van ontwerpers als Sabine Marcelis en Daan Roosegaarde tot de eerste zelfvoorzienende drijvende boerderij ter wereld in het MH4-havengebied. Het wachten is op de voltooiing van het spiegelende depotgebouw van Museum Boijmans Van Beuningen, dat geheid een toeristische trekpleister gaat worden à la Anish Kapoors ‘The Bean’ in Chicago. Op culinair gebied is restaurant Héroine the talk of the town, waar je dineert met zicht op de smeltende discoballen van designcollectief Rotganzen en je vriendelijk verzocht wordt je smartphone in de zak te houden. In Roffa weten ze het allang: offline is de nieuwe luxe. En wanneer op een mooie dag zijn gebouwen reflecteren in de zon en het water fonkelt kunnen we concluderen: Rotterdam straalt als nooit tevoren.

TRIËST
Triëst ligt pal op de grens van Italië en Slovenië en dat zie je: het is een mix van twee werelden. De havenstad is niet de mooiste van het land, maar dat betekent niet dat er niks te genieten valt. De grote pleinen zijn behoorlijk imposant, je kan waanzinnig antiek shoppen en de stad heeft een rijke geschiedenis: wist je dat James Joyce er zijn belangrijkste werken schreef? We geven toe: de stad is een beetje slaperig, als een Italiaans Nice, maar dan zonder de drukte. Geef je eraan over, vergeet je soy latte en bestel gewoon een capo in B: een kleine cappuccino in een glas. Triëst is de thuisbasis van Illy, dus koffiestad bij uitstek. Haar regio Friuli-Venezia Giulia is rijk aan goede wijnhuizen, dus ook wat dat betreft kun je je lol op. Bezoek het imposante kasteel van Miramare, een suikertaart aan zee, en de tegenhanger daarvan, kathedraal San Giusto.Om die te bereiken loop je door smalle straatjes de heuvel op. Sla onderweg fotografiemuseum AIM niet over. De hotels hier zijn geruststellend oldskool. Midden in de stad krijg je bij Grand Hotel Duchi D’Aosta het meest uitgebreide ontbijt ever voorgeschoteld. In de catacomben onder het hotel zit een zwembad met sauna die je moet zien om het te geloven, zo mooi. Heerlijk na een dag sightseeing. Net buiten de stad zit Hotel Riviera, ook lekker ouderwets. Het hotel heeft een lift (in een onooglijke betonnen paal) naar een eigen lido, vanwaar je zo de zee in loopt. Bliss.

HAMBURG
Water, overal waar je kijkt. Sta je niet te turen over de Norderelbe of stadsmeer de Binnenalster, dan komt het wel met bakken uit de lucht. Hamburgenaren zeggen dan ook niet voor niks dat ze ‘nicht aus sucker sind’. Paradepaardje van de welvarende Hanzestad is concertzaal Elbphilharmonie. Architecten Herzog & de Meuron spaarden kosten nog moeite (een whopping – en fors boven begroting – 789 miljoen euro) om hun architectonische hoogstandje te bouwen op een voormalig pakhuis. Het very instagrammable en op de Unesco-werelderfgoedlijst prijkende Speicherstadt staat er trouwens vol mee: red brick warehouses waarin vroeger handelswaren werden opgeslagen, nu epicentrum van Duitslands creatieve industrie. Ja, in Hamburg weten ze wat ze met leegstaande gebouwen aan moeten. Neem maar eens een kijkje in hipsterbuurt Sternschanze, waar het terrein van een voormalig slachthuis plots een stukgezelliger werd met de komst van restaurant Bullerei, koffiebranderij Elbgold, bierbrouwer Altes Mädchen en designwinkel LUV. Hamburg is de thuisbasis van de rebelse hotelketen 25Hours, maar vergeet ook zeker nieuwkomer Tortue niet. In het hotel dat met hulp van architect David Chipperfield is ontworpen, vlei je jezelf neer op een Targa-sofa van GamFratesi in de zomersalon van hotelrestaurant Jin Gui. Of ga nog even de deur uit en wandel naar Duitslands oudste en in oorspronkelijke staat bewaarde oesterbar Mutterland Cölln’s. Hoe dan ook: smullen!